Cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła
Główna cerkiew w Starym Korninie nosi wezwanie św. Michała Archanioła. Została postawiona na miejscu cerkwi z 1631 roku, będącej pod tym samym wezwaniem. Wybudowanie tu cerkwi w tym roku potwierdza kamień wkopany przy bramie głównej, na którym zachował się napis "Sozdan siej chram roku 1631". Mówi o tym również drewniana tablica, która zachowała się do dziś.
Dzięki pracy i ofiarności ojca Simona Simonowicza i parafian powstała parafia, w skład której weszły wsie: Kornin, Witułtowo, Stok, Popławskie, Koryciszcza, Morze, Mochnate i Jahodnik.
Parafia w Starym Korninie nie była długo prawosławną. Już z 1639 roku pochodzi przsłanka o przywileju Kazimierza Mikołaja Sapiehy, który nadając kornińskiemu proboszczowi ziemię postawił warunek przyjęcia przez niego unii.
W 1709 roku miało miejsce wydarzenie, które zmieniło charakter parafii. Pojawiła się ikona Matki Bożej, od której miało miejsce wiele cudów. Do Kornina zaczęły napływać rzesze pielgrzymów. Istniejąca cerkiew była zbyt mała by pomieścić takie tłumy, dlatego proboszcz Jan Simonowicz przystąpił do jej rozbudowy. Mimo tej modernizacji cerkiew okazała się zbyt zniszczona, dlatego 26 maja 1724 roku przystąpiono do budowy nowej (na tym samym miejscu). Jej fundatorem został Jan Klemens Branicki. Pozostając pod pierwotnym wezwaniem św. Anny, nowa cerkiew otrzymała wezwanie św. Michała Archanioła. W 1727 roku odbyła się wizytacja, która tak opisuje jeszcze niedokończoną cerkiew: "...drewniana, niby obok z starą stojąca na Wschód Zimowy in formom krzyża. Machina Wielka z kaplicami Zakrystyami y z Skarbcem ze Srzodkiem okrągłym dość wyniosłym. Kopuła wielka z krzyżem nie dołączona po czterech Rogach Kopułki Małe. Na jednej krzyż na drugiej imię Jezus na trzeciej imię Maria wielkiej wspaniałości".
Przeniesiono tu ze starej świątyni ołtarz ufundowany w 1715 roku, w którym umieszczono cudowną ikonę Matki Bożej. Ołtarz ten zachował się do dziś. Stoi za ikonostasem głównej cerkwi. Pięć lat później pojawiły się w świątyni Carskie Wrota. Są wypełnione liśćmi akantu oplatającymi owalne medaliony. Obecnie znajdują się one w cerkwi pod wezwaniem św. Anny, wybudowanej w 1892 roku.
Od 1720 roku rozpoczęła się intensywna latynizacja życia religijnego. Z cerkwi coraz częściej zaczęły znikać elementy charakterystyczne dla prawosławia. Tak było również w cerkwi kornińskiej. Obok antyminsu, żertwiennika, Carskich Wrót pojawiły się rzymskie ornaty, cyborium. Liczba nowych utensyliów wzrastała. W 1728 roku postawiono w cerkwi św. Michała Archanioła "portatel kamienia czerwonego". W świątyni pojawiła się monstrancja, a w 1758 roku - organy. W miejsce ikonostasu ustawiono osiem ołtarzy bocznych z trzema antyminsami i dwoma portatelami.
Z biegiem czasu cerkiew chyliła się ku ruinie, groziła zawaleniem. Z powodu braku funduszy na nową budowę zdecydowano się tylko na kapitalny remont. Okazało się jednak, że elementy konstrukcji są już całkowicie nieprzydatne. To zmusiło proboszcza i parafian do wybudowania nowej cerkwi w 1893 roku. Oczywiście pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Wileński malarz i rzeźbiarz Jegor Aleksandrowicz Mołokin wykonał ikonostas do nowowybudowanej cerkwi. Na wielu ikonach pozostawiono imiona i nazwiska ofiarodawców. Do dziś zachowały się ikony sprowadzone na początku XX wieku z Góry Atos.
Po I wojnie światowej sytuacja w Starym Korninie się pogorszyła. Wraz z wielką ewakuacją ludności w głąb Rosji zniknęła z Kornina cudowna ikona Matki Bożej. Jej kult został przerwany na długie lata.
Stary Kornin dopiero po roku 1940 otrzymał na powrót status parafii. W chwili obecnej główna cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła i cerkiew św. Anny są w stanie remontu.